การพลิกผืนนา  11  ไร่  ที่ในอดีตปลูกข้าวได้  350  ถัง  แบ่งเป็นการขุดบ่อน้ำ 3 ไร่, สำหรับทำนาข้าว  4 ไร่  และ เป็นพื้นที่ปลูกไม้ผลและสวนผัก 4 ไร่  และจากการจัดระบบที่ลงตัวการงดใช้ปุ๋ยเคมีโดยเน้นใช้ปุ๋ยคอกในการบำรุงดิน  ทำให้ที่นาเพียง  4  ไร่  ผลิตข้าวได้ถึง  400  ถัง  จากบ้านดงบังที่เป็นพื้นดินทรายสามารถพลิกฟื้นเป็นแหล่งเพาะปลูกพืชได้ทุกชนิด จากผลการกระทำดังกล่าว  ทำให้พ่อบุญเต็มได้รับการยกย่องให้เป็นวิทยากรการทำเกษตรพอเพียง ก่อนจะเปิดบ้านพักเป็นศูนย์ถ่ายทอดเทคโนโลยีการเกษตรแบบพอเพียง  ทำให้มีผู้มาศึกษาดูงาน  แลกเปลี่ยนเรียนรู้แนวคิดแนวทางการพัฒนาจากประสบการณ์จริง  ไม่เว้นแต่ละวัน  ตั้งแต่ปี  2533  เป็นต้นมา

    มหาวิชชาลัยภูมิปัญญาไทอีสานคืนถิ่น  ฐานพ่อบุญเต็ม  มีการฝึกศึกษาหลักสูตร  วปอ.ภาคประชาชน (วิทยากรกระบวนการเปลี่ยนแปลงไปสู่การพึ่งตนเองและพึ่งพากันเอง  ภาคประชาชน) หลักสูตร  5  วัน  ประสานร่วมกับปราชญ์ชาวบ้านจังหวัดขอนแก่น  อีก  2  ฐาน  คือ พ่อทัศน์  กระยอม และพ่อผอง  เกตุพิบูลย์  หลักสูตรที่ฝึกศึกษา  คือ
1.  เทคนิคการพึ่งตนเอง
2.  การทำการเกษตรผสมผสาน
3.  การปลูกผักปลอดสารพิษ
4.  การเลี้ยงปลา
5 .  การเลี้ยงสัตว์และแมลง
6.  การปลูกและอนุรัษ์ป่า   
7.  หัถกรรมพื้นบ้าน
8.  การแปรรูปผลผลิต
9.  การตลาด
10. การออม
11. การปลดหนี้เรือนแสน
   ในการอบรมมีการจัดทำแผนครอบครัว  แผนชุมชนแบบมีส่วนร่วม  โดยย้ายฐานอบรมตามฐานปราชญ์ชาวบ้าน  ฐานละ  1  วัน  เพื่อได้พบปะแลกเปลี่ยนแนวคิดและดูของจริง
    จากการศึกษาวิถีชีวิตพ่อบุญเต็ม ท่านอาศัยหลักการสร้างความสุข 4 อย่างคือ
    1) ท่านมีความภูมิใจ อิ่มเอิบใจในการมีโภคทรัพย์ที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของท่านเอง ดำรงตนอย่างพอเพียง ภูมิใจในความพยายามของตนเอง (อัตถิสุข สุขเกิดจากการมีทรัพย์)
    2) ท่านมีความภูมิใจ อิ่มเอิบใจว่าตนได้ใช้ทรัพย์โดยชอบธรรมในการเลี้ยงชีพและบำเพ็ญประโยชน์ (โภคทรัพย์)
    3) มีความภูมิใจ อิ่มเอิบใจว่าตนเองเป็นไท ไม่มีหนี้สิน (อนณสุข สุขเกิดจากการไม่เป็นหนี้)
    4) มีความภูมใจ อิ่มเอิบใจที่มีอาชีพทำโดยสุจริต (อนวัชชสุข ประกอบอาชีพที่ปราศจากโทษ)